اولین ملاقات من و پسرم....

ساعت حدود یازده و سی دقیقه

ششم اسفند سال نود

سرپرستار قسمت نوزادان (با صدایی بلند از انتهای راهرو):  پدر این نوزاد کیه  ؟؟

من هم که درگیر استرس بودم و تازه خودم رو پیدا کرده بودم و چشم انتظار آوردن مامان سید محمد به بخش بودیم با چهره ای درهم و عرق کرده : خانم من پدر این نوزاد هستم بفرمایید.

سرپرستار : چند تا نکته میگم خوب گوش کن

من : چشم خانم...بفرمایید

ایشون توضیحاتی در مورد کارت واکسن و بهداشت و دریافت شناسنامه و غیره دادن که درهمین حال سید محمد چهل و پنج دقیقه ای رو آوردن همون اتاق که من بودم و لبخندی بر لبانم نشست..گرچه زیاد طول نکشید.

این اولین ملاقات من و پسرم بود ......

گذاشتن روی تخت...من هم بی خبر که اینا میخوان چیکار کنن

سرپرستار : بیا از پاهای بچه بگیر !!!

من : متوجه نشدم ؟!

سرپرستار : عرض کردم از پاهای نوزاد بگیرید میخوام واکسن بزنم...!!!

اینجا همونجا بود که اون لبخند کوتاه از بین رفت و ....

خلاصه از پاهاش گرفتم و به هر کدوم از پاهاش یک عدد واکسن مبارک تزریق کردند و یکی هم به بازوی دستش زدن و

من بودم و سرپرستار بود و واکسن های زده شده و سید محمد در حال گریه ......

کمی نازش کردم پسر عزیزم رو  و داشتم قربون صدقش میرفتم که ناگهان خانم سرپرستار با چهره ای جدی وارد شد و گفت : آقا بسه ! بعدا به اندازه کافی میبینیش باید ببرمش

منم از پیشونیش بوسیدم و تحویل دادم تا ببرن اتاق نوزادان ...........

شاید ناراحت کننده بود ولی الان که فکر میکنم باز هم شیرینه

وجود این نعمت خدا هر لحظه اش شیرین هست و جای هزاران شکر داره.....

   الحمد لله رب العالمین   ...............

قسمت نظرات در بالای پست میباشد.